Światowy Dzień Walki z Rakiem

     Gdybyśmy obchodzili zwykły poniedziałek, zwykły wtorek, zwykłą środę itd., prawdopodobnie wyjątkowość tygodnia byłaby zależna tylko od tego jak sami nim pokierujemy i co zrobimy aby dany dzień był szczególny. Idea obchodzenia Światowego Dnia... czegoś, może być pomocna, aby skupić się na danej sprawie. Kalendarz tzw. Świąt nietypowych jest wręcz wypchany różnymi ciekawymi propozycjami, które choć czasami gloryfikują także dość trywialne czynności jak np. Światowy Dzień Spania w Miejscach Publicznych (26 lutego), Dzień Czystych Okien (12 kwietnia), czy Dzień chodzenia do pracy inną drogą (9 lipca), zawiera także bardzo istotne nietypowe święta. Dzisiaj na przykład, przypada Światowy Dzień Walki z Rakiem. 

     W 2000 roku, kiedy ja miałam cztery latka i rak był dla mnie tylko pełzającym owocem morza, a nie- chorobą, podczas Światowego Szczytu Walki z Rakiem w Paryżu ustalono, że to właśnie 4 lutego będziemy obchodzić Światowy Dzień Walki z Rakiem. Teraz mam 21 lat i w związku z moją chorobą nowotworową, czuję się w pewien sposób odpowiedzialna za to, żeby więcej osób usłyszało o tym dniu. Niestety, z roku na rok coraz więcej osób dotyka ta paskudna choroba, z której wyzdrowienie, nie ma co się oszukiwać, jest nieco trudne. Walka polega nie tylko na leczeniu onkologicznym, poddawaniu się operacjom, ale też na psychicznej walce, żeby wierzyć głęboko w wygraną. Jakiś czas temu stwierdziłam, że w tej chwili u mnie jest 1:1 w walce ja vs czarny raczek i dalej się tego trzymam. Ostanie wyniki tomografii wskazały, że tak w 100% `czysto` nie jest, dlatego będę się regularnie badać, a kiedy zajdzie taka potrzeba (chociaż mam nadzieję, że nie ;) ) myślę, że będę gotowa żeby znów się z nim zmierzyć. Jeśli jest coś co mogę zrobić w tym dniu, to chyba zachęcić do regularnych badań, bo jak wiadomo, wcześnie wykryty rak ma znacznie lepsze rokowania. Lekarze na prawdę nie gryzą i mogą nam pomóc. 

      O tym jak dowiedziałam się o chorobie napisałam w "Czarnym początku". Sama, zupełnie przypadkiem wyczułam pod prawą pachą jakby kulkę, która w cale nie bolała, ale zaniepokoiła mnie jej wielkość i to, że dało się ją ruszać. Teraz cieszę się, że tak szybko zareagowaliśmy, że pojechaliśmy do chirurga-onkologa już kolejnego dnia i zrobiono mi biopsję. Mimo, że jej wynik zmienił moje życie, to jednak mogłam zacząć moją walkę. Nie chcę gdybać i zastanawiać się co by było, gdybym np. wyjechała do Madrytu na dwa miesiące bez wcześniejszej biopsji, ale przypuszczam, że wówczas moje szanse na wyzdrowienie byłyby słabsze. Wniosek: im wcześniej, tym lepiej. Jeśli możesz zadbać o swoje zdrowie- badaj się regularnie.

     Odkąd w listopadzie założyłam bloga, podzieliłam się tutaj kawałkiem mojego życia, staram się pisać nie tylko o tych przykrych chwilach jakie mnie spotkały w związku z chorobą, ale także o tych dobrych. Dlaczego się nimi dzielę? Szczerze- nie zastanawiam się nad tym kiedy dodaję nowy post, po prostu chcę nadać tej mojej walce większy sens. Zależało i cały czas zależy mi na tym, żeby to słowa dodały komuś siły w jego walce. W Światowy Dzień Walki z Rakiem zamieszczam po raz pierwszy moje zdjęcie, które może symbolicznie podkreśli solidarność z osobami, które mierzą się z rakiem. 

Natalia