Szybka terapia?

     39 to moja dzisiejsza szczęśliwa liczba. Do takiego wyniku pięknie spadł mi poziom kinazy odkąd w zeszłym tygodniu wróciłam do sterydów. Jak tylko sobie przypominam, że dwa miesiące temu wynik wynosił 2862 cieszę się, że udało mi się wrócić do takiej `formy`. Przy okazji kilka innych badanych wartości też się poprawiło i w związku z tym po raz kolejny będę zmniejszała dawkę leków. Mam nadzieję, że takich bumerangów już nie będzie, bo szczerze bardzo chciałabym już w pełni zacząć nową rzeczywistość, nie w ratach. Oczywiście co jakiś czas trzeba będzie zmierzyć się z przeszłością, najbliższa okazja już za dziesięć dni- kolejny tomograf. Za każdym razem kiedy jeżdżę do Warszawy, już przed wjazdem na teren szpitala przeważnie bawi mnie napis - Szybka Terapia Onkologiczna. Jeszcze nie poruszałam tego tematu na blogu i po dziewięciomiesięcznym doświadczeniu z systemem zdrowia uznałam, że podzielę się moją opinią.

     W zeszłym tygodniu byłam we Wrocławiu (tutaj studiuję), gdy Pani doktor z Warszawy zleciła mi natychmiastowe wykonanie badań krwi ze względu na powrót objawów podwyższonej kinazy. Oczywiście mogłam pojechać do stolicy, żeby zbadać się w Centrum Onkologii w ramach badania klinicznego, ale jest to trochę kilometrów. Rozwiązaniem było zrobienie wyników prywatnie. Moja krew jest taka cenna, że zapłaciłam za nią 75 zł. Tydzień minął, miałam powtórzyć badania i kolejny raz pomysł jechania w tym celu do Warszawy wydał mi się bez sensu. Przyjechałam specjalnie do mojego rodzinnego miasta, bo tu jestem zarejestrowana w przychodni. Lekarz internista wypisał mi po konsultacji skierowanie i dzięki NFZ udało się zaoszczędzić. To tylko jedna sytuacja z wielu, bo jednak przykre jest to, że w naszym państwie opłacając składki zdrowotne, wciąż czasami trzeba uciekać się do opcji `prywatnie`. Dowiadując się o tym, że ma się raka, który nie ma łagodnej opcji i jest tylko złośliwy tak jak w przypadku czerniaka, instynktownie chce się działać szybko, ale czy jest to szybka terapia onkologiczna? 

    Od 1 stycznia 2015 r w Polsce zaczął obowiązywać program Szybkiej Terapii Onkologicznej, która ma za zadanie "(...)sprawne i szybkie poprowadzenie pacjenta przez kolejne etapy diagnostyki i leczenia.(...)ma poprawić dostępność diagnostyki i leczenia nowotworów złośliwych i usystematyzować proces diagnostyczno-terapeutyczny. Jest to możliwe dzięki wprowadzeniu karty diagnostyki i leczenia onkologicznego oraz wyznaczeniu maksymalnych terminów na realizację poszczególnych etapów leczenia. Zniesienie limitów na diagnostykę i leczenie nowotworów ma usprawnić ten proces." Te informacje pochodzą z oficjalnej strony opisanego programu - LINK. Można tam też znaleźć przedstawienie korzyści: 

ŹRÓDŁO:    http://pakietonkologiczny.gov.pl/o-terapii/      Wszystko prezentuje się pięknie. Karta dla pacjenta, zwana też `zieloną kartą`- od razu dobrze się kojarzy bo to przecież kolor nadziei. Sama też mam założoną taką kartę, chociaż z racji tego, że jestem w badaniu klinicznym moje leczenie wygląda z tego powodu nieco inaczej, bo badania są najczęściej sponsorowane przez firmy.  Ostatnio pisałam o wizytach np. u okulisty. Na pytanie, ile muszę czekać na wizytę ze skierowaniem na CITO i zieloną kartą Pani w recepcji centrum okulistycznego powiedziała- trochę ponad miesiąc - i był to jeden z krótszych terminów oczekiwania. Ja wychodzę już powoli na prostą i jakoś sobie radzę, ale co mają powiedzieć np. starsi pacjenci, którzy być może są w gorszym stanie i dla Nich liczy się każdy dzień?! Wiele nasłuchałam się też m.in z opowiadań moich starszych znajomych z korytarza, w którym przyjmowaliśmy wlewy. Niektórzy sporo już wcześniej wydali pieniędzy, bo mimo tego genialnego planu pakietu onkologicznego, kolejki są wciąż za długie.       Często widzę udostępniane na różnych portalach społecznościowych zbiórki pieniędzy na pacjentów, którzy wymagają kosztownego leczenia. Niestety, przykro jest czytać takie ogłoszenia, ale najwyraźniej tego typu działania w naszym kraju są w dzisiejszych czasach najlepszą alternatywą. Chciałabym jasno podkreślić, że doceniam pracę lekarzy, specjalistów. Medycyna każdego dnia robi małe kroki w przyszłość, ale cały proces raczej nie zagra jeśli w parze nie będzie towarzyszyło odpowiednie wsparcie choćby organów rządzących, którzy może powinni poświęcić więcej uwagi pacjentom-obywatelom czytając artykuły diagnozujące stan systemu zdrowia, a nie np. atlas zwierząt. Nie wiem, czy może to tylko ja mam takie spostrzeżenia na podstawie mojego doświadczenia, ale mam nadzieję, że w przyszłości da się jakoś ulepszyć nasz program. Dobrze, że w ogóle jakiś jest.  Temat jest tak złożony, że chyba nie uda się go dokładnie zanalizować w jednym poście. Po tych dziewięciu miesiącach zdarzyłam już się nauczyć, ze zdrowie jest bezcenne.